Чӣ тавр ба кӯдакони хурдсол эҳтиром гузоштан, кадом намуди ҳомии кӯдакӣ ва дигар ҷанбаҳо дар бораи ин масъала, биёед дар бораи ин мақола биёед.
Кай ва дар кадом ҳолат барои нигоҳубини кӯдак ва нигоҳубини кӯдак зарур аст?
Ҳар як шахс медонад, ки оила сарчашмаи ибтидоӣ аст, ки он наздиктарин ва азизтарин одамон, модару меҳрубон ва ғамхору меҳрубон аст, ин пуштибонӣ ва дастгирӣ аст, ин идҳо ва анъанаҳо ҳастанд, ин кафолати рушди шахси комил ва мустақил мебошад. Ҳар як кӯдаке, ки бояд пайдо шавад, бояд дар оила инкишоф ёбад ва кӯдаки хушбахт дошта бошад. Аммо, омори ғайримутамарказ ва кор дар мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва раёсат дар тӯли солҳо кам нестанд.
Бештар ва бештар фарзандони бе нигоҳубини волидайн бо сабаби:
- марги волидон;
- маҳрум кардан ё маҳдуд кардани ҳуқуқи волидайн.
Дар аввалин ҳолат ҳама чиз равшан аст. Офатҳо, бемориҳо, сӯхторҳо, офатҳои табиӣ - садҳо ҳазор одамони одамро ба даст меоранд. Ва ҳатто тасаввур кардан душвор аст, ки чанд кӯдак баъд аз ятимон зиндагӣ мекунанд.
Азбаски маҳрумият аз ҳуқуқҳои волидайн, имконпазир аст. Қарори суд метавонад, чун яке аз ва ду волидайни ҳуқуқи волидайн барои чунин сабабҳо маҳрум шавад:
- рад кардани волидайн аз кӯдак;
- набудани дароз (сафҳои доимии корӣ, вақти кор дар маҳалли маҳрум сохтан аз озодӣ);
- вайрон кардани ҳуқуқ ва манфиатҳои шахси хурд;
- муносибати бераҳмонаи кӯдак;
- вобастагии нашъамандӣ ва спиртӣ.
Аён аст, ки дар чунин ҳолатҳо кӯдакон ба ҳифз ва боваринок ниёз доранд. Ин аксар вақт ин бибиҳо, ё хешовандони наздиканд.
Талабот ва хусусиятҳои нигоҳдории ноболиғон
Аввалан, мо дар муддати 14 сола ва дар ҳомили кӯдакони аз 14 то 18 сола дар зери чарогоҳҳои ҳомилагӣ нигоҳ дошта мешавем. Барои ба ҳабс гирифтан ё ҳабс кардани кӯдак, номзад бояд:
- қонунӣ бошад;
- доғҳои қаблӣ надоранд;
- то ҳадди аққал ҳадди аққал ҳадди ақал даромади зиёд дошта бошад;
- ҷои зисти доимӣ дошта бошад;
- ки аз ҳуқуқҳои падару модар маҳрум набошанд ва аз ҳабс ё ҳабсхона хориҷ карда намешаванд.
Бешубҳа, эҳтироми фарзандони ноболиғ ба шахсоне, ки як қатор бемориҳо доранд: бемориҳои рӯҳӣ, бемории равонӣ, сил ва ғайра. Агар номзад барои ҳомиёни (ҳакамон) издивоҷ бошад, пас ҳамсар ё ҳамсар бояд ҳамаи талаботҳои дар боло зикргардидаро риоя кунанд.
Барои ҳомиладор шудан ба кўдак зарур аст, ки ҳуҷҷатҳои ба мақомоти дахлдор пешниҳодшударо пешниҳод намоянд ва ба мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва мақомоти ҳокимияти давлатӣ муроҷиат намоянд.
Ҳадафи асосии ҳифз ва ҳифз кардан - тарбияи тарбияи фарзандон, инчунин ҳифзи ҳуқуқ ва манфиатҳои ӯ мебошад.
Қонунгузорӣ барои пардохтҳои махсус ва имтиёзҳо пешбинӣ шудааст:
- Пардохтҳои маҷмӯӣ ба оғози ва қатъ кардани ҳассос такя мекунанд;
кӯмаки ҳармоҳа, ҳар моҳ то он даме ки кӯдак ба синну соли аксарияташ мерасад. Маблағи имтиёзҳо аз минтақаи истиқомат вобаста аст.
Ҳайати муштараки кӯдак
Иштирофи баробар дар тарбияи кӯдаки падару модар пас аз талоқ ғайриқонунӣ нигоҳ доштани якҷоя, ки ба волидон иҷозат медиҳад, ки дар ҳаёти кӯдакон фаъолона иштирок кунанд, барои кӯдакони худ масъулияти якхела дошта бошанд. Чунин навовариҳо дар қонунгузорӣ барои тарбияи фарзандон дар оилаҳое, ки волидайн ҷудо мешаванд ва алоҳида зиндагӣ мекунанд, муносибати бештар пайдо мекунанд.